İftiraya uğramak çok çirkin ve kötü bir şeydir. Çünkü iftira, bir kimseye aslı, esası olmayan yapmadığı bir işi, işlemediği bir suçu yükleme, kara çalma demektir. Bühtan da iftira demektir, fakat sıradan bir iftira değil, duyanları hayrete düşüren, şaşıran, bu kadarı da olmaz dedirten son derece çirkin bir iftiradır. Irz ve namus hususunda yapılan iftira daha da çirkindir ve büyük bir günahtır. 

اِنَّ الَّذ۪ينَ يَرْمُونَ الْمُحْصَنَاتِ الْغَافِلَاتِ الْمُؤْمِنَاتِ لُعِنُوا فِي الدُّنْيَا وَالْاٰخِرَةِۖ وَلَهُمْ عَذَابٌ عَظ۪يمٌۙ  يَوْمَ تَشْهَدُ عَلَيْهِمْ اَلْسِنَتُهُمْ وَاَيْد۪يهِمْ وَاَرْجُلُهُمْ بِمَا كَانُوا يَعْمَلُونَ  يَوْمَئِذٍ يُوَفّ۪يهِمُ اللّٰهُ د۪ينَهُمُ الْحَقَّ وَيَعْلَمُونَ اَنَّ اللّٰهَ هُوَ الْحَقُّ الْمُب۪ينُ 

“İmanlı, saf ve namuslu kadınlara iftira atanlar dünyada ve ahirette lânetlenmişler, Allah’ın rahmetinden uzaklaştırılmışlardır. Onlara büyük bir azap/ceza vardır. Hesaba çekilecekleri günde onların dilleri, elleri ve ayakları, yapmış oldukları bu iğrenç iftiradan dolayı aleyhlerine edecektir. O gün Allah onlara hak ettikleri cezayı tastamam verecektir.”

Kur’an-ı kerimde bir erkek, ikisi hanım olmak üzere üç kimsenin iftiraya uğradığı belirtilmiştir. Bunlar Hz. Yusuf, Hz. Meryem ve Hz. Aişe validemizdir. Görüldüğü gibi bunlardan biri peygamber, biri peygamber annesi, diğeri de Peygamber hanımıdır.” (Nûr, 24/23-25)

Bundan daha kötüsü de insanın kendi yapmış olduğu bir suçu bir kötülüğü, hiç haberi olmayan suçsuz birinin üzerine atmasıdır. Kur’an-ı Kerim’de bu husus şöyle belirtilmiştir:

وَمَنْ يَكْسِبْ خَط۪ٓيـَٔةً اَوْ اِثْماً ثُمَّ يَرْمِ بِه۪ بَر۪ٓيـٔاً فَقَدِ احْتَمَلَ بُهْتَـاناً وَاِثْماً مُب۪يناً۟

“Kim de bir hata yapar veya kasıtlı bir günah işler de, sonra onu bir suçsuzun üzerine atarsa şüphesiz ağır bir bühtan ve apaçık bir günahı işlemiş olur.” (Nisa, 4/112)

Bilginlerden biri şöyle demiştir: "Yusuf (a.s.)'a zina suçu isnat edilince (Bk. Yusuf Suresi, 23-29), Yüce Allah, onun suçsuzluğunu, beşikteki bir çocuğun (veya kadının bir yakınının) diliyle anlattı. 

Meryem (r.a.)’a iftira edilerek zina suçu isnat edildiğinde, Yüce Allah onun suçsuzluğunu da henüz yeni doğmuş olan oğlu İsa (a.s.)'ın diliyle anlattı. (Bkz. Meryem Suresi, 19/27-30)

Hz. Aişe (r.a.)’a zina etti diye iftira atılınca ise, Yüce Allah, onun suçsuz olduğunu Kur'an-ı Kerim'inde anlattı. Yüce Allah, onun suçsuzluğunu bir çocuk veya bir başkasının diliyle anlatmasına razı olmadı, onun bu iftiradan uzak olduğunu, bizzat kendisi Kur'an-ı Kerim'de Nur suresinde hem de iki sayfaya yakın ayetlerle anlattı (ayet: 11-26).

Hz. Aişe validemiz hastalanmıştı, babasının evinde idi, bu olay kendisini daha da fazla üzmüştü. Ağlıyordu, kendine hâkim olamıyor, gözlerinden inci tanesi gibi yaşlar dökülüyordu. Resûlüllah’ın kendisine eskiden gösterdiği ilgiyi göstermediğine de üzülüyordu. Hakkında Allah yukarıda belirttiğimiz Nur Suresindeki ayetleri indirince Resûlullah gelerek:

“- Yâ Aişe Allah’a hamdet, Allah seni iftiracıların iftirasından berî kıldı, temize çıkarttı” buyurdu. Annesi de: 

“- Kızım, kalk Resûlüllah’a teşekkür et” dedi. Hz. Aişe validemiz: 

“- Hayır, kalkmam, ben yalnız Allah’a hamd ederim” diye cevap verdi.

Hz. Aişe validemiz bununla, “İfk hadisesinde benim iffetli olduğumu Allah ayet indirerek bildirdi” diyerek Efendimizin diğer hanımlarına karşı övünürdü. 

Doğru, dürüst kimselere yapılan iftira tutmaz, hakikat er geç ortaya çıkar. Atalarımız “Atlasa kıl yapışmaz” diyerek bunu ne güzel ifade etmişler. 

Allah cümlemizi iftiracıların şerrinden korusun.