Ayaklarım yerden kesilmiş başım göğe değmişti
Yıllardır hasretle beklediğim an şimdi gelmişti

Bazı haller vardır ki ona ad bulamaz lûgatlar
Bazı sevdalar vardır ki hiç anlatamaz kitaplar

Ben dahi şu meczub halimle düştüm ya o sevdaya
Nefes nefese uçuyordum bir yerlerden Ravza'ya

Sultanlar sultanına işte kavuşuyorum derken
Yıkıldı bütün dünyam zira uyanıverdim birden

Dövündüm durdum hem yandım kurudum medhuş eleme
Tam ölüme bedel bu acıyı sızlandım kaleme

Demek daha çok yanmalıyım abdi aciz, süresiz
Meğer köleler giremezmiş saraya müsadesiz

Ah ah! Anlayabilsem hani, dış kapıda köleyim
O payenin coşkusuyla her dem sıra bekleyeyim

Yazamıyorsun kalem, anlatamıyorsun derdimi
Söylesene, müvekkilin bir kez murada erdi mi

Güle hasret şu bülbülün yüreğini kimler anlar
O candaki iniltiyi gülden gayrı kimler duyar

Affet densizliğimi Habib, meczublar ölçü bilmez
Lütfetmezsen mah cemalin, bu zavallı asla gülmez

Geçiyor tüm eyyamım geceler gibi hep karanlık
Dilhun olmaktan azade olamadım hiç bir anlık

Ya Resûlallah artık lütfet ki cemalin göreyim
Cemalınla cezbeye kapılıp da canım vereyim

Ya emir buyur dergâhına sürünerek geleyim
Yahut göster gül yüzünü de rüyamda seyredeyim