"Kadını yumruklamak normal de başörtülü veya şortlu kadını yumruklamak sapıklıktır.."

Öyle mi?!

Son günlerde yaşanan şiddet olaylarının medyaya yansıtılma tarzından tam da bu sonuç çıkıyor. Olaylardan mütevellid, ötekileştirici bir anlayışla yaygara yapanların, en az o kadınlara şiddet uygulayanlar kadar anormal olduğunu söylemek yanlış olmaz herhalde.

Son olayda (Ataşehir'deki) meseleyi başörtüsüyle ilişkilendirenlerin bir dayanağı var mı bilemiyorum. Kadının başörtülü olmasının saldırıya uğrama sebebi olduğuna dair herhangi bir delil var mı? İlgili haberi birçok farklı siteden okumama rağmen ben böyle bir dayanak göremedim. Ya da o kadın başı açık olsaydı saldırgan dönüp özür mü dileyecekti?

Tuhaf olduğu kadar yaygın olduğunu farkettiğim sosyal bir tutum var:

Birileri, "başörtülü kadına şiddet"i kınarken sanki başı açıklara revaymış gibi davranıyor.

Başka birileri, "şortlu kadına şiddet"e tahammül edemezken mütesettir insanları başı ezilesi varlıklar olarak görüyor. 

Bazıları, sadece "kadına şiddet"e karşı; bazıları ise sadece "çocuğa şiddet"e..

Birileri, "falan milletten olanın" şiddete maruz kalmasına karşı çıkarken ötekini büsbütün yok etme kiniyle/nefretiyle doldurmakta yüreğini.

Adalet duygusundan ne denli uzaklaştığımızın resmidir bu. "Ötekileştirme"nin, "biz" olmayı unutturduğu günlerdeyiz.  Birine yapılan şiddete karşı olanlar, diğerine uygulanan şiddetin mümessili adeta...

Çok ilginçtir, sırf "şiddet"e karşı çıkan yok? Kimin yaptığı veya kime yapıldığı daha önemli sanki.

Oysa;

İster fiili, ister sözlü olsun şiddet, şiddettir. 

İster fiziksel, ister ekonomik, ister psikolojik olsun şiddet, meşumdur.

İster kadına, ister erkeğe yapılsın aynıdır. İster çocuğa ister yaşlıya; ister hayvana, ister doğaya karşı yapılmış olsun şiddet, melanettir. 

Hangisi masum görülebilir? Hangisi meşru sayılabilir?

Başörtülü kadına şiddet kötü de başı açıklara caiz mi?

Kadına şiddet aşağılık bir davranış da erkeğe şiddet reva mı?

Çocuğa şiddet zulüm de yaşlıya şiddet normal mi?

Falan millete/ırka/gruba yapılınca "oh olsun" da filan kesim maruz kalınca "yazık oldu" mu demeli?

Kime yapılırsa yapılsın çirkindir, kötüdür, gayri ahlaki ve gayri insani bir davranıştır. Kim yaparsa yapsın şiddet, acizliktir. 

Durum şu ki, kim tarafından yapıldığı veya kime yapıldığı daha çok ilgi uyandırır olmuş toplumda. Bizzat "şiddete" karşı çıkan olmuyor bu yüzden. Husumet, tahtını işgal etmiş insafın. İnsaflı sesler hep kısık.. Hep kıstırılmış zihin kuytularına mutedil algılar. Hep aşırılıklarla tayin edilir olmuş kanaatler. Bastırılmış adalet duyguları, susturulmuş hakikat...

Hakikat:

"Ey iman edenler! Allah için hakkı titizlikle ayakta tutan, adalet ile şahitlik eden kimseler olun. Bir topluma olan kininiz, sakın ha sizi adaletsizliğe itmesin. Âdil olun. Bu, Allah’a karşı gelmekten sakınmaya daha yakındır. Allah’a karşı gelmekten sakının. Şüphesiz Allah, yaptıklarınızdan hakkıyla haberdardır." (Maide, 8)

Şiddetin sebebi öfkedir. Öfkenin sebebi çaresizlik.. Çaresizlik ise, cehaletle doğru orantılıdır hep... Cehaletinden ötürü bîçare kalmış insanların davranış biçimidir şiddet. Cehaletin en acı meyvesidir. Asla çare değildir. Sorunun bizatihi kendisidir...

Bir çare:

"Sizden biriniz öfkelendiği vakit su ile abdest alsın; zira hiddet şeytandandır. Şeytan ise ateşten yaratılmıştır." (Ebu Davud)

Ateşi su söndürür...

Atalarımız ne güzel söylemiş: "Kanı kanla yumazlar." Kan, su ile temizlenir.

.......

Şiddet olaylarının gündemleri işgal etmesinin bir sebebi de toplumları tahrik için son derece kullanışlı olmasıdır belki de. Çünkü sulhtan daha çok seyirci buluyor kavgalar. Bunu fırsat bilen birileri, toplumun mozaiğini oluşturan farklı kesimlerin damarına basmaktan fena halde zevk alıyor. Bunlar, bazı adi, meczup ve ahlaksızların anlamsız davranışlarına olmadık anlamlar yükleyerek toplumu kutuplaştırma gayretindeler. Önlerine çıkan her fırsatı kullanıyorlar. Küllenmeye yüz tutmuş her ayrılık ateşini körükleme telaşındalar. Rağbet görme uğruna "tefrika borazanı" olarak kullandıkları bir medya var ellerinde. Sesleri yüksek çıkıyor daima.

Sakın ha!

Gündemleri, hep sesleri yüksek çıkanların, tayin edeceğini vehmetmeyelim...

"Biz mağdurun kim olduğuna bakmaksızın zulme karşı duranlardanız" diyen kısık seslerin, kavgaları bastıracağı günler de gelecek elbet. Şiddetin ülfetle bertaraf edileceği günler... Hiddetin muhabbetle söndürüleceği günler... O gün, adalet ve hakkın nasıl tesis edileceğini, âdil ve haklının kimler olduğunu anlayacak herkes. Kaybolan adalet duygusu yeniden yerleşecek sinelere..

Umutsuz değiliz.  Umut olmaya ve ümit vermeye ahdimiz var.

Tembih: Şiddetin cezasız kalması gerektiğini savunduğumuz sanılmasın ha. Tabiki şiddetin cezası şefkat olacak değil. Şiddet, bir kamusal problemdir. Cezasını bireyler değil, kamu adına hüküm vermeye yetkilendirilmiş kurumlar (mahkeme/devlet) tayin eder ve uygular. 

Bize düşen, olayları bize gösterildiği gibi değil, olduğu gibi okumaktır. Fitne ve tefrika maksatlı tahriklere karşı her an müteyakkız olmaktır. Adaletten ve hakkaniyetten taviz vermemektir.

Gayret bizden, inayet ve tevfik Âdil-i Mutlak'tandır.

Ve's-selam...