Şamanlık hakkında bilgi verir misiniz?

Eski Türk dininde şamanlar (kamlar) önemli bir yer tutmaktadır. Şaman dini/sihri/mistik bir otorite tipini temsil etmektedir. Şamanizm bir dini-sihrî-mistik olaydır. Ona Palolitik Çağ’dan bu yana rastlanılmaktadır. Şamanları özellikle eski Türk dinine mahsus bir otorite tipiymiş gibi algılamak yanlıştır.

Şamanlar gerek Türklerde gerekse öteki birçok toplumda yer almıştır. Şaman her şeyden önce kendi özel usulleri sayesinde vecd hali içinde ruhunun göklere yükseldiğini, yer altına indiğini ve oralarda dolaştığını hisseden bir trans ustasıdır. Şamanların Tanrı veya tanrılar ile insanlar ve ruhlar arasında aracılık yapma kabiliyetine sahip olduğuna inanılmaktadır.

Herkes şaman olamaz. Bu teknik kendi kendine öğrenmekle de elde edilemez. Bunun yollarından birisi irsiyettir. Bir başka yöntem şaman olmaya doğal istidattır. Şamanlık mesleğine eğilim ve istidat çoğu zaman garip davranışlarla kendini gösterir. Dalgınlık, hayal görme, inzivaya çekilme, kendi kendine konuşma, zaman zaman bayılma, sara nöbetlerine benzer patolojik haller, ağaç kabukları ile beslenme, kendini ateşe ve suya atma, bıçakla kendini yaralama bunun belirtilerinden sayılır.

Şamanlar özel bir kıyafetle toplumda ayırt edilmektedir. Her şamanın kendine has özel bir cübbesi, külahı, davulu ve maskesi mevcuttur.

Şamanların trans halinde gerek göğe yükselişleri gerekse yer altına inişleri toplumların hayatında önemli bir yer tutar. Sürüler ve ürünün rekoltesi hakkında bilgiler, ölen ve yer altına gidemeyen ruhların oraya ulaştırılması, hastanın ruhunun tutsaklıktan kurtarılarak sahibine iadesi, bu yolculuğun ana amaçlarını oluşturur. Onlar kötü ruhlarla mücadelenin kahramanları olarak görülmekte, hastalıklar, kötü ruhlar ve kara büyü onların uzmanlık alanına girmektedir.

Şamanlar ölüme, hastalıklara, kısırlığa, kötü ruhlara karşı hayatı, sağlığı, verimliliği ve aydınlığı savunurlar (Yaşayan Dünya Dinleri, 539).