Rabıta nedir? Rabıta yapmak caiz midir?

Kur’an-ı Kerim ayetlerinin bazılarında (Kehf, 18/14; Kasas, 28/10; Enfal, 8/11) rabıta kelimesinin türevleri insanı sabır, sükunet ve metanete kavuşturmak, ona bu duyguları vermek ve itmi’nana kavuşturmak anlamında kullanılırken, aynı kelime “savaş için hazırlıklı olma” manasında da (Âl-i İmran, 3/200) kullanılmıştır.

Rabıta, tasavvuf ilminde, müridin, zihni planda, tefekkür ve muhayyile gücünü kullanarak mürşidiyle beraberlik halinde olmasına denir. Rabıtanın bir tarikat terimi olarak bu manada kullanımı, hicri yedinci yüzyıldan sonraki dönemlerde ortaya çıkmıştır. Bazı tarikatlarda ismen olmasa da anlam olarak râbıta vardır. Sûfiler “...sadıklarla beraber olunuz” (Tevbe, 9/119) gibi âyetler ve kişinin sevdiği ile beraber olacağını bildiren hadislerin (Buhârî, Edeb, 96) râbıtanın câiz olduğunu gösterdiği iddiasındadırlar. Fakat söz konusu nasların asıl mana ve maksatlarının bu olmadığı açıktır.

Rabıtanın, kelimenin anlam yapısında bulunan “ilgi ve muhabbet” manalarından soyutlanarak, bilgisi olmayan kimseler tarafından yanlış uygulanarak tevhid inancına uymayacak biçimde uygulanma ihtimali dikkate alınmalıdır.

Bir Müslüman’ın tarikata girme ve rabıta yapma gibi dinî bir vecibesi yoktur. Müslüman sahip olması gereken dini ve ahlaki bilgiler öğrenmek üzere bu işin ehli olan kişilerden yararlanabilir.