Peygamber Efendimiz bir hadis-i şeriflerinde:
زَيِّنُوا الْقُرْآنَ بِأَصْوَاتِكُمْ ، فَإِنَّ الصَّوْتَ الْحَسَنَ يَزِيدُ الْقُرْآنَ حُسْنًا
“Kur’an’ı seslerinizle güzelleştiriniz. Çünkü güzel ses Kur’an’ın güzelliğini daha da artırır.” buyurmuştur. (Hâkim, el-Müstedrek, I, 768)

Güzel ses insanlara yüce Rabbimizin bir lütfu ve nimetidir. Onun için güzel sese sahip olanlar Allah’ın lütfuna mazhar olmuş bahtiyar kimselerdir. Her nimetin olduğu gibi güzel ses nimetinin de şükrünün eda edilmesi gerekir. Bunun yolu da insanın sesini dinen haram sayılan yerlerde kullanmayıp meşru yerlerde kullanması, Allah’ın kelamını o güzel sesiyle güzel okumaya çalışmasıdır. 

Güzel ses ve güzel okuyuş, insanı etkiler, ruhunda büyük bir tesir bırakır. Nitekim Mutasavvıf, Şair ve Mesnevi Şârihi Tahiru’l-Mevlevi bu konuda şöyle der: 
“Zevk-i selim ve tab-ı müstakim erbabı için musikinin ruhun gıdası olduğu malumdur. Hayvanlara varıncaya kadar bütün canlıların duygulandığı güzel sesten zevk almayan insanın -bilmem amma- insanlıktan pek az nasibi olmamak lazım gelir. Bir adam gerek sevinçli, gerek kederli zamanlarında işittiği güzel bir sesten inşirah duyar, müteselli olur. Bu hal, müspet bir hakikattir.” (Tahirul-Mevlevi, I, 41)

Muhaddis Münâvî de: “Güzel sesle okunan Kur’an’ın kalbe tesiri daha fazla olur, insanı daha iyi dinlemeye, kulak vermeye ve üzerinde düşünmeye sevkeder” demiştir. (Münâvî, Feydu’l-Kadîr, IV, 68)

Sahabe-i kiram içerisinde güzel sesli kimseler vardı. Peygamber Efendimiz böyle sahabilerden Kur’an-ı Kerim dinlemeyi severdi. Bunlardan birisi de Ebu Musa el-Eşarî idi. Sesi gayet güzeldi, Güzel Kur’an okurdu. 

Ebû Bürde (r.a.)’tan rivayet edildiğine göre “Ebû Mûsâ geceleyin evinde Kur’an okuyordu. Peygamber Efendimiz Hz. Aişe validemizle oradan geçiyorlardı. Durup Ebû Mûsâ’nın kıraatini dinlediler, sonra gittiler. Sabahleyin Ebû Mûsâ Resûlüllah (s.a.v.)’le karşılaşınca: 
“- Ey Ebû Mûsâ! Dün gece sana uğradım, yanımda Aişe de vardı, sen evinde Kur’an okuyordun, durduk, seni dinledik” buyurdu. Ebu Musa da: 
“- Sizin dinlediğinizi bilseydim daha güzel okurdum” diye karşılık verdi. (Ebû Ya’lâ, Müsned, XII, 266)
Peygamber Efendimiz ona: “Ey Ebû Mûsâ! Sana Hz. Davud’un nağmelerinden bir nağme/bir sadâ verilmiştir” buyurarak onun güzel sesini ve okuyuşunu takdir etmiştir. (Tecrîd-i Sarîh Tercemesi, XI, 243)

Sahabe-i Kiram’dan Abdullah İbn Mesud da güzel Kur’an okurdu. O da güzel sesli kimselerden Kur’an dinlemesini severdi. Bu konuda Alkame şöyle anlatıyor:
“Ben Kur’an okumak için Allah’ın güzel ses verdiği bir kimse idim. Abdullah b. Mesud bana Kur’an okumam için haber gönderir, ben de ona Kur’an okurdum. Kur’an okumayı bitirince, bana : “Biraz daha oku, anam babam sana feda olsun. Şüphesiz ben, Resûlüllah (s.a.v.)’in ‘güzel ses Kur’an’ın zinetidir’ buyurduğunu işittim, dedi.” (Taberânî, el-Mu’cemü’l-kebîr, X, 83 (10023)