Cömertlik güzel bir meziyet olup yüce Rabbimizin insanlara bir lütfu, bir ihsanıdır. Onun için bu yüce lütfa mazhar olanlar ayrıca Allah’a şükretmeliler.

 Peygamber efendimiz çok cömert idi, cömertlikte emsali yoktu. Onun bu cömertliği Ramazan’da daha da çoğalırdı. Nitekim Peygamber Efendimiz’in amcası Abbas’ın oğlu Abdullah (r.a.), Efedimizin cömertliği ve Ramazan hayatından bahsederken şöyle demiştir: 
“Allah Resulü insanların en cömerdi idi. En cömert olduğu zaman da Ramazan ayında Cebrail ile buluştuğu zamandı. Cebrail Ramazan ayının her gecesinde Hz. Peygamberle buluşarak onunla Kur'ân'ı müzakere ederdi. Gerçekten Allah Resulü hayır hususunda esen rüzgârdan daha cömertti.” (Buhârî, Bed’ü’l-vahy, 5)

Efendimizin hane-i saadetlerinde bulunan muhterem eşleri de çok cömertti; yiyeceklerini, içeceklerini yoksullara seve seve verirlerdi. Fakat Cahş kızı Zeyneb validemiz eşleri içerisinde en cömert olanı idi. Nitekim Hz. Aişe validemiz onun bu cömertliğini şöyle anlatıyor:
Bir gün Resûl-i Ekrem Efendimiz biz eşlerine; “sizin içinizde bana cennette en önce kavuşacak olanınız, kolu en uzun olanınız olacaktır” buyurdu. 

Biz Resûl-i Ekrem’in bu sözüne o zaman pek anlam verememiştik. Resûl-i Ekrem’in vefatından sonra biz hanımları bir arada oturmuş sohbet ediyorduk. Efendimizin bu sözünü hatırladık, hemen kalkıp kollarımızı duvara uzatarak ölçmeye başladık. İçimizde en kısa boylu Zeyneb olduğu için, haliyle kolu en kısa çıkan da o olmuştu. Daha sonra hanımları içerisinde en önce vefat eden o olunca, anladık ki Efendimiz, “kolu en uzun olanınız” sözüyle, en cömert ve eli en açık olanımızı kastediyormuş. (İbn Sa’d, Tabakât, VIII, 108; Müslim, Fedâilü’s-sahabe, 101)