Peygamber Efendimiz bir hadis-i şeriflerinde:  اتَّقُوا اللَّهَ  وَاعْدِلُوا بَيْنَ أَوْلاَدِكُمْ    buyurmuştur.
Ayet-i kerimelerin nüzul/iniş sebebi olduğu gibi bazı hadis-i şeriflerin de sebeb-i vürudu/söyleniş sebebi vardır. Bununla Peygamber Efendimizin o hadis-i şerifi nerede, ne zaman, kime ve niçin söylediğini öğreniriz.

 
Yukarıdaki hadis-i şerifi Sahabe-i kiramdan Beşir’in oğlu Numan (r.a.) anlatmıştır:
Numan (r.a.) Ensardan/Medineli Müslümanlardan biridir. Peygamber Efendimiz Medine’ye hicret ettikten sonra Ensardan ilk doğan çocuktur. Muhacirlerden ilk doğan çocuk da Abdullah b. Zübeyr olmuştur. Bunların doğumuyla Müslümanlar çok sevinmiştir. Zira Yahudilerin büyü yaptığı, Medine’de Müslümanların çocuklarının olmayacağı şayiası yayılmıştı.

Numan yaş itibariyle küçük sahabilerdendir. 
Diğer bazı küçük sahabilerin olduğu gibi onun da Resulullah (sav)’le beraber yaşayıp da unutamadığı hatıraları vardır. Bu hatıralarından birini Kûfe’de ali iken minber de hutbe irat ederken anlatmıştır. Kendisini dinleyenlerden biri de Tabiinin önde gelen âlimlerinden Âmir eş-Şa’bî’dir.

Şa’bî, Numan’ı Kûfe’de minber üzerinde hutbe okurken dinledim; şöyle diyordu: 
Babam Beşîr, annem Ravâha kızı Amre’nin zorlamasıyla bana bir köle hibe etmişti. Annem babama:
- Sen bu hibeye Rasûlullah’ı şahit tutmadıkça inanmam, razı olmam, demişti.
Bunun üzerine babam Beşîr elimden tutarak beni Rasûlullah’ın huzuruna götürdü ve:
- Yâ Rasûlellah! Ben eşim Amre’den doğan bu oğlum Numan’a bir köle bağışladım. Fakat Amre bu bağışa sizi şahit tutmamı istedi, dedi. Rasûlullah:
- Başka çocukların da var mı? buyurdu. Babam:
- Evet, var, deyince, Resulullah (sav): 
- Numan’a verdiğin gibi öbür çocuklarına da verdin mi?” buyurdu. Babam:
- Hayır, vermedim, dedi. Bunun üzerine Resulullah:
- Allah’tan korkunuz, çocuklarınız arasında adil davranınız, buyurdu.

Bunun üzerine babam, Peygamber Efendimizin yanından dönüp geldi ve bana verdiği hediyeyi geri aldı.(Buhârî, Hibe, 13)

Müslim’deki rivayette ise Peygamber Efendimiz Beşir’e:
فَلاَ تُشْهِدْنِى إِذًا فَإِنِّى لاَ أَشْهَدُ عَلَى جَوْرٍ
“Öyle ise beni buna şahit tutma, zira ben haksız, adil olmayan bir şeye şahitlik yapmam” buyurmuştur. (Müslim, Hibât, 14)

Herkesin, özellikle ana-babaların ders almaları ümidiyle.