Biz Müslümanız bizim yolumuz ve istikametimiz belli olduğu gibi usul ve üslubumuz da bellidir. Bilinmelidir ki barış, adalet ve merhamet yolumuzun olmazsa olmazlarıdır. Bundan sebep tavrımızın barıştan yana, işimizin adaletten yana, ilişkimizin merhametten yana olması ilkesel duruşumuzun parametreleridir. Kimin hangi yönelişte olduğu bizi ilgilendirmez. Biz ilahi yönlendirmeye boyun eğmiş geleneğin çocuklarıyız.

"Her toplumun hayatına yön veren, değer yargılarını oluşturan bir inanç sistemi, yöneldiği bir kıblesi vardır. O hâlde, Allah'a kulluk noktasında yapabildiğinizin en iyisini, en güzelini ortaya koymaya çalışarak hayırlı işlerde birbirinizle yarışın! Unutmayın; her nerede olursanız olun, Allah hepinizi Hesap Gününde toplayıp bir araya getirecektir. Hiç kuşkusuz, Allah'ın her şeye gücü yeter." (Bakara, 148.)

Hayat, bize hangi yüzünü gösterirse göstersin biz ilkesel duruşumuzu bozamayız. Barışa, adalete ve merhamete sırt dönemeyiz. İmkânlarımıza ahlak ve takva libası giydirmeyi erdem sayarız. Biliriz ki ahlaktan, adaletten ve merhametten mahrum kalan her imkân başa beladır.

Bu manada hayırda yarışan, değer üreten insanlığın saadeti için teklifleri olan bir sorumluluk bilinci kuşanmayı önceleriz. Yapılan işin en iyisini hedeflemek, onu en estetik biçimde yapmak, en ekonomik faydayı amaçlamak, her işi en sağlam bilgiye tutunarak gerçekleştirmek, Kuran'ın da kalite standardı olduğunu biliriz. İhsan kavramı, bu dört boyutlu kaliteyi ifade eder. Bu anlayışı benimseyen toplumların edilgenlikten kurtulup etkin bir yapıya dönüşeceklerine inanırız.

Bizler tevhide inanan, vahdete güvenen ve kıble birliğini önemseyen Müslümanlar olarak, kendi karakteristik özelliklerimize uygun düşmeyecek davranışlardan kaçınırız. Tevhidi zedeleyen, vahdeti bozan ve kıble birliğini/bilincini parçalayan yaklaşımlar bizim yaklaşımımız olamaz. Bizi biz yapan bağları güçlendirmeyi hedefleriz. "Dostları ile uğraşanlar, düşmanlarını yenemezler." Selahaddin Eyyubi bu sözü söyleyeli asırlar geçmiş ama tazeliği hala üzerinde. Öyle ya hayat, aynı yataktan akmaya devam ediyor.

Günlük hayatımızın önemli bir parçası olarak emredilen kıble şuuru, fertleri ve toplumu aynı istikamete, hayra yönlendirir. Cuma ve bayram namazları, kurumsal yönelişi temsil eden muhteşem pratiklerdir. Her karakterin kendine has davranış biçimi, dışa vurum şekli vardır. (İsra, 84).

Kıbleden olduğu gibi namazdan da yararlanabiliriz. Gerçi bugünlerde sosyal mesafe her alanda zorunlu hale gelmiş durumdadır. Ama yine de namazda oluşturduğumuz saf düzenini toplum içinde de yaşanır kılabiliriz. İhtilafları rahmete çevirecek yöntemler geliştirmeliyiz, mekanizmalar kurmalıyız ve kurumlar tesis etmeliyiz.

Şunu da unutmayalım ki diz dize olmayı, omuz omuza gelmeyi, kol kola girmeyi, el ele tutunmayı ve gönül gönüle yol almayı biz beceremezsek kim becerecek? "Siz, insanlığın kurtuluş ve mutluluğu için yeryüzü sahnesine çıkarılmış en hayırlı ümmetsiniz;" (Ali İmran, 110). İlahi yönlendirme bize bunu emreder. Biz birbirimize sırt dönersek çubuğumuzu yerden kim kaldıracak? Düşmanı düşman belleyemez dostu dost bilemezsek bize kim omuz verecek?

Herkesin bir gidişatı vardır. Biz peygamberin gidişatıyla kendi gidişatımızı eşitlemeliyiz. Onun emin oluşu, dürüst oluşu, adil ve merhametli oluşu, bizim için üsvei hasenedir. Onun sünneti işte bu alanlarda aranmalıdır. İşin edebiyatını yapmak kolaydır. İş o ki rahmet peygamberinin izini sürelim.

Bugün saf insan kalma ihtiyacı vardır. İnsanlık buna muhtaçtır. Bu ihtiyacı karşılamak en başta Kuran'ın müntesiplerine yani bize yakışır. Bugün derli toplu şahsiyet olma zarureti vardır. Bunu Peygamberin ümmeti karşılamazsa kim karşılayacaktır. Sorumluluk bilincini kuşananlara selam olsun.