Kurban, "Rabbin için namaz kıl ve kurban kes" ilahi uyarısı ile milletimizin kendine görev addettiği önemli uygulamalardandır. Kendimi bildim bileli kurban kesme ibadeti bizim ailede hiç aksatılmaz. Çeşitli süslerle bezediğimiz, elimizle beslediğimiz, kendisiyle bir insan gibi konuştuğumuz kurbanlığımız, diğer hayvanlardan çok ayrı bir yere sahiptir.

Onunla arkadaş olurduk adeta. Kendisiyle kurduğumuz yakınlık ve ünsiyet çocukluk dönemine ait unutamadığım hatıralardandır. Kurbanı, kesim alanına götürürken çocukluk dönemimde yaşadıklarıma giderim her bayram. Aramızda ünsiyet oluşan kurbanı "yaklaşmak, yakın olmak" için onun adını anarak ve onun uğruna feda etmek. Bu sıradan bir iş olmasa gerek.

Kurban, bu topraklarda hep heyecan uyandırmıştır.. Öyle ki imkanı olanda olmayanda bu işi kendine vazife bilmiştir. Varlıklı varlıksız herkes ne yapar eder kurbansız girmez bayrama. Toplumsal coşkuya vesile olan kurban, daha sonraki nesillere taşınması gereken esaslı bir nebevî gelenektir. "Biz her ümmet için bir kurban kesme ibadeti koyduk..." (Hac/34) İnsanlıkla yaşıt olan bu gelenek başlıca tevhit hakikatinin şiarı yani sembolüdür. Bu yönünü görmezden gelemeyiz. Kurbanlık büyük baş hayvanları da sizin için Allah'ın dininin nişanelerinden kıldık. (Hac, 36)

Kurban, evrensel bir yakınlaşma aracıdır. Yatay olarak tüm yeryüzü Müslümanları bayram sabahı Allah'ı birleyerek tekbirler eşliğinde kurban keserler. Aynı kıbleye yatırıp yalnızca Allah için kestikleri kurbanla tevhidi haykırırlar. Amaç birliği ve istikamet birliği, Müslümanlara vahdetin imkanını sunar. Dikey olarak ise Hz. Ademin oğullarından günümüze yakınlaşmanın sembolü olarak kurban hep var olmuştur. Tarihin derinliklerine kadar uzanan mühim bir gelenektir. İnsan uzaklaşır. İnsan unutur. İnsan yolunu kaybeder. Beşerdir insan, bazen şaşar. Patika yollara girer. Nefsinin, hırsının, bencilliğinin esiri olur. İbadetler bir yönüyle insanı bu esaret zincirinden çekip alır ve ilahi iradeye yönlendirerek özgürleştirir.

Kurban, Hz. İbrahim ve oğlu İsmail'in teslimiyet bilincini hissederek yaşamayı tekrarlatır yeniden. Teslimiyet yalnızca ve koşulsuz Allah'adır der kurban. Kurbanın kilosuna takılanlar ilahi ikazla uyarılırlar. "Onların ne etleri ne kanları Allah'a ulaşır, fakat O'na sadece takvanız ulaşır." (Hac, 37) Kurban ibadetinin asıl hikmeti, takva elbisesini ve takva azığını kuşanmaktır.

İhtiyar dünya bugün adeta yangın yeri. İnsanlık ateş çukurunun kenarında. Alemi İslam ise bir uçtan tutuşmuş yanıyor. Ve kurban bizi birbirimize tutunarak yeniden toparlamak istiyor. Yakınlaşmayı önce kendi aramızda kurabilmemiz öğretiliyor. Bunu gerçekleştirebildiğimiz oranda kurbanın asıl hikmeti karşılık bulmuş olacaktır.

Paylaşmak bu ibadetin merkezi noktasını oluşturur. Üç sehim yapmamızı isteyen Hz. Peygamber bize üç noktada derlenme ve toparlanmayı öğretir. Ev halkı önemlidir. Misafire ikram önemlidir. Çevrendeki fakire el uzatman önemlidir. Bu üç nokta ihmale gelmez. Aksi halde çözülür dağılırsınız. Bölünür parçalanırsınız. Bu alanları tahkim etmeden ayaklarınızın üstüne doğrulamazsınız. Kurbanla öğrendiğimiz üç boyutlu paylaşma ahlakı pek tabi ki yıl boyu devam ettirilmesi gerekir. Hayat boyu yaşanır olması gerekir.

Esas olan, olduğu zaman paylaşmak değil, olanı paylaşmaktır. 100 lirası olan on lira veremiyorsa 100 milyonu olan 1 milyon veremez. Yarım hurma, güler yüz, yoldaki bir engeli kaldırmak gibi basit eylemlerin sadaka olarak nitelendirilmesi böyle bir şeydir. Her birimizin paylaşma erdeminden nasiplenme imkanımız vardır.

Öyleyse diyebiliriz ki; Kurbanla bir kez daha gündemimize giren tevhidin hakikatini kavrama vaktidir. Kulluğun ve teslimiyetin lezzetini tatma vaktidir. Özümüze ve rabbimize yakınlaşma coşkusunu yaşama vaktidir. Paylaşma hazzını kalıcı kılma ve ömrümüzün tamamına yayma vaktidir. Hayatın ve ölümün yalnızca Allah için olacağı bilincini kuşanma vaktidir. İbadetimizi bayram, bayramımızı ibadet kılan rabbimize hamdolsun. Kurbanlarımız kabul, bayramımız mübarek olsun.